چیلودونلوزیس – CHILODONELLOSIS (قسمت دوم)

بیماری چیلودونلوزیس، عفونت ناشی از انگل چیلودونلا، Chilodonella piscicola

چیلودونلوزیس – Chilodonellosis

در بخش دوم و آخرین بخش از سری مطالب مرطبت با بیماری چیلودونلوزس ماهیان، به معرفی گونه ی مهمی از انگل چیلودونلا که خاص آزاد ماهیان است پرداخته می شود. پیش از این در مطلب گذشته در ارتباط با بیماری چیلودونلوزیس، نحوه ی بیماری زایی، وضعیت بیماری چیلودونلوزیس در ایران و روش های تشخیص و درمان آن مطالبی بیان شد.

نمایی از انگل چیلودونلا پیسیکولا، Chilodonella piscicola

این انگل خارجی هولوتریش و دارای انتشار جهانی، یک پاتوژن جدی آبشش ها و پوست چندین گونه از ماهیان آب شیرین و لب شور در آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا و ژاپن است. این انگل در ماهیان وحشی و آزاد ماهیان پرورش یافته در هچری به یک مشکل تبدیل شده است، با این حال تلفات بخصوص در مواقعی که مدیریت فارم ضعیف باشد، آشکار می شود. این انگل مسطح تخم مرغی یا هلویی شکل و دارای بیش از µm 70 طول و یک دندانه در حاشیه ی خلفی خود می باشد و سطح آن به طور کامل با خطوطی از مژه ها پوشانده شده است. انگل C.piscicola زنده را می توان در حالت سر خوردن بر روی سطح اپیتلیال که از آن تغذیه می کند و منجر به آسیب قابل توجه می شود، مشاهده نمود. تحت شرایط معین ممکن است انگل سیست تولید کند و برای مدت زمان طولانی زنده بماند. نشانه های بالینی شامل افزایش موکوس، هیپوکسی و کاهش رشد است. جراحات عمومی در آبشش شامل هایپرپلازی، نکروز و اختلال در عملکرد آبشش و به دنبال آن نفوذ گرانولوسیت های ائوزینوفیلیک است. اختلال تنفسی به دلیل انتشار هایپرپلازی و التهاب به عنوان دلیل اصلی تلفات ماهی ها مطرح شده است. تشخیص بر اساس شناسایی مشخصات مژه دار از اسمیر پوست و آبشش تازه انجام می شود و با آزمایشات بافتی می تواند کامل شود.