عامل بیماری: عامل این بیماری باکتری گرم منفی ، باریک ، نازک و بلند Myxococcus piscicolus است. اندازه ی این باکتری ها بسیار متفاوت بوده و می تواند بین ۲ تا ۳۷ میکرومتر متغیر باشد.
علائم و تغییرات آسیب شناختی: ماهی های بیمار خصوصاً در ناحیه ی سر دارای ظاهری تیره هستند. رشته های آبششی اغلب با گل و موکوس پوشیده شده و فاسد و کمرنگ هستند. در برخی موارد در بخش داخلی و خارجی سرپوش آبششی پرخونی و تورم دیده می شود. اغلب در این بیماری اپیدرمیس سرپوش آبششی پوسیده شده و فاقد شفافیت است. در نتیجه ی مطالعات بافت شناسی بر روی کپور ماهیان علف خوار مبتلا به بیماری فساد باکتریایی آبشش مشخص گردید که این بیماری می تواند به دو صورت مزمن و حاد در ماهی ها بروز کند.
بیماری فساد باکتریایی آبشش در فرم حاد در مدت زمان کوتاه تری ایجاد می شود و از مهمترین علائم آن دراپسی و نکروز سلولی است. در فرم مزمن بیماری مدت زمان بیشتری به طول می انجامد و همراه با هایپرپلازی سلولی مشاهده می شود.
وضعیت اپیدمیک: ماهیانی همچون کپور سیاه ، کپور معمولی ، کپور علف خوار ، بیگ هد و ماهیان دیگر می توانند به این بیماری مبتلا شوند اما کپور علف خوار یا گرس کارپ به عنوان قربانی اصلی این بیماری مطرح می شود.
این بیماری از مهمترین بیماری های کپور علف خوار به حساب می آید که در تمام طول سال در مزارع پرورش ماهی اتفاق می افتد. فساد باکتریایی آبشش به ندرت در دمای پایین تر از ۱۵ درجه ی سانتی گراد رخ می دهد اما آغاز شیوع آن در مزارع پرورش ماهی از دمای بالاتر از ۲۰ درجه است. دمای بهینه یا اپتیموم برای شیوع بیماری فساد باکتریایی آبشش ۲۸ تا ۳۵ درجه ی سانتی گراد است. بر این اساس شیوع این بیماری در فصول بهار، تابستان و پاییز بیش از زمستان است. بیماری فساد باکتریایی آبشش اغلب با بیماری انتریتیس همراه است.
کنترل بیماری: روش های مختلفی برای کنترل این بیماری وجود دارد که در این مطلب به چند مورد اشاره می شود.
محمد رسولی نژاد
کپی برداری از مطالب بهداشت آبزیان بدون درج لینک و نام بهداشت آبزیان و نویسنده ی مطلب غیر مجاز است.