بیماری فوزاریوزیس در ماهی و میگو – Fusariosis

بیماری فوزاریوزیس در ماهی و میگو -Fusariosis

عامل فوزاریوزیس گونه هایی از جنس فوزاریوم هستند. عدمتاً این قارچ ها از دسته قارچ های ناقص می باشند. گونه های مختلفی از جنس فوزاریوم در ماهی و میگو باعث ایجاد بیماری می شوند. عفونت ناشی از قارچ فوزاریوم از لاک پشت های دریایی، کومه ،ماهی آزاد اطلس و میگو گزارش شده است. به صورت تجربی (در شرایط آزمایشگاهی) نیز این عفونت در گربه ماهی کانال مشاهده شده است.

فوزاریوزیس در ماهی

نوعی از عفونت فوزاریوم در ماهی کپور مشاهده شده که منجر به تلفات در استخرهای خاکی می شود. عامل ایجاد این عفونت Fusarium culmorum است.

عامل بیماری فوزاریوزیس در ماهی Fusarium culmorum

Fusarium culmorum عامل بیماری فوزاریوزیس در ماهی ها

کلنی فوزاریوم کالموروم (Fusarium culmorum) رشد یافته بر روی PSA agar

فوزاریوزیس

نام دیگر این بیماری هیالوهایفومایکوزیس است (Hyalohyphomycosis) و به عنوان یک عامل بیماری زای ثانویه در نظر گرفته می شود. Fusarium culmorum در ماهی منجر به عفونت سطحی پوست و کوری می شود. این بیماری در استخرهایی با تراکم بالای مواد آلی و شرایط نگهداری نامناسب ، دیده می شود. در مقاطع بافتی، ریسه های منشعب با دیواره ی عرضی مشاهده می گردد.

فوزاریوزیس در میگو

فوزاریوزیس در میگو به بیماری آبشش سیاه (Black Gill Disease) و یا قارچ زدگی میگو معروف است. عامل این بیماری عمدتاً فوزاریوم سولانی (Fusarium solani) است و می تواند در میگوهای خانواده پنائیده تلفات شدیدی ایجاد کند. این بیماری عمدتاً در میگوهای بالغ دیده می شود.

جراحات سیاه و ملانیزه آبشش های میگوی Penaeus californiensis نیمه بالغ بر اثر عفونت ناشی از قارچ Fusarium solani

عوال مساعد کننده برای ایجاد بیماری فوزاریوزیس عبارت اند از:

آسیب کوتیکول میگو
سن
شرایط نامناسب بهداشتی

علایم بالینی:

زخم های سیاه رنگی بر روی آبشش، ضمایم و کوتیکول میگو ایجاد می شود. معمولاً ضایعات در قسمت های انتهایی ضمایم میگو ها ایجاد می شود. این قارچ نمی تواند در کوتیکول سالم بیماری ایجاد کند. میزان تلفات این بیماری در میگو به شدت آلودگی قارچی، وضعیت میگو و وضعیت عفونت های ثانویه دارد.

تشخیص بیماری:

برای تشخیص بیماری ابتدا مشاهده زخم در میگوهای مولد و بالغ و آنگاه نمونه گیری، کشت و جدا سازی قارچ عامل بیماری صورت می گیرد.

درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما پیشگیری از طریق ایجاد شرایط مناسب پرورشی، رعایت اصول بهداشتی ، عدم آسیب رسانی به کوتیکول و در نهایت خارج کردن مولدین آلوده صورت می گیرد.