گونه ی دیگری از تریکودینا ها که در آزاد ماهیان حائز اهمیت است و در این قسمت به ارائه ی مطالب در باره ی این گونه می پردازیم گونه T.trutta است. در قسمت اول معرفی کلی بیماری تریکودینوزیس، تشخیص و درمان آن ارائه شد.

تریکودینا تروتا – Trichodina trutta

تریکودینه ها همه جا حضور دارند، مژه دارانی پریتریش هستند که به طور معمول بر روی آبشش ها، پوست و باله های ماهیان یافت می شوند. گاهی اوقات آنها در کانال خط جانبی و در داخل دستگاه ادراری تناسلی نیز می توانند یافت شوند. اکثر گونه های این جنس دارای سیکل زندگی مستقیم بوده و انگل های خارجی هم غذا هستند که ماهی نقش بستری برای اتصال آنها را دارد، اما برخی از گونه ها به عنوان پاتوژن های اصلی بر روی آبشش ها و سطح بدن ماهیان آب شیرین و دریایی هستند.

نمای پشتی انگل تریکودینا

T.trutta به عنوان گونه ی مخصوص آزاد ماهیان مطرح شده و از آزاد ماهی های نوجوان کوهو در استان بریتش کلمبیا ی کانادا و لارو (Fry) ماهی آزاد کتا (Chum Salmon) در ژاپن گزارش شده است. تریکودینه ها معمولاً از باکتری های معلق تغذیه می کنند و هنگامی که جمعیت این باکتری ها زیاد شود، میزان غذا برای تریکودینه ها زیاد می شود و انگل شروع به تکثیر می کند. بنابراین، هنگامیکه تریکودینه ها در شرایط پرورشی به یک مشکل تبدیل می شوند، این مسئله به کیفیت نامناسب آب و پدیده ی اوتریفیکاسیون (eutrophication) اشاره می کند.

ماهی هایی با عفونت شدید علایمی چون بی حالی، شنای نا منظم و بی اشتهایی، درخشندگی سبز رنگ بر روی بدن، افتادن فلس ها و سختی تنظیم اسمزی را نشان می دهند. این انگل متحرک است و به طور دائمی به میزبان نمی چسبد، اما سوزش لاملاهای آبشش می تواند منجر به مشکلات تنفسی همراه با افزایش ترشح موکوس شود. از نظر بافت شناسی، هایپرپلازی متوسط و پوسته شدن اپیتلیوم مشاهده شده است.

مقطع بافتی از آبشش ماهی آزاد اطلس مبتلا به انگل تریکودینا

تشخیص افتراقی به دلیل کیفیت آب مشکل خواهد بود. تریکودینه ها انگل هایی دیسک مانند و گرد هستند. T.trutta به دلیل اندازه ی بزرگ قطر بدن (۱۱۴-۱۷۹ µm) و همچنین وجود لبه های شعاعی روی سطح دهانی و دو مژه ی مشخص با طول متفاوت از سایر گونه های آب شیرین متمایز شده است.

تشخیص با بررسی لام مرطوب از آبشش و سطح بدن با مشاهده موجودات فنجانی یا گنبد شکل که به روش دایره ای مشخص با یک مارپیچ از مژه ی دهانی در قطب قدامی حرکت می کنند، به دست می آید. تشخیص تریکودینه ها می تواند با مقاطع بافتی و ریخت شناسی دندانه ها در دیسک های چسبنده کامل شود.

مطلب اختصاصی بهداشت آبزیان

محمد رسولی نژاد

کپی برداری از مطالب اختصاصی بهداشت آبزیان بدون درج لینک و نام بهداشت آبزیان و نویسنده/مترجم مطلب غیر مجاز است.