saprolegniasis بیماری قارچی ماهی ساپرولگنیازیس
بیماری قارچی ساپرولگنیازیس – Saprolegniasis
اردیبهشت ۲۱, ۱۳۹۳
مسمومیت ماهی با نیترات – Nitrate shock
مسمومیت ماهی با نیترات – Nitrate shock
اردیبهشت ۳۰, ۱۳۹۳

بیماری برانکیومایکوزیس – Branchiomycosis

Branchiomycosis - بیماری برانکیومیکوزیس

Branchiomycosis - بیماری برانکیومیکوزیس

بیماری برانکیومایکوزیس – Branchiomycosis

اسامی دیگر بیماری: برانشیومایکوزیس ، پوسیدگی قارچی آبشش

عامل بیماری: این بیماری توسط دو قارچ Branchiomyces demigrans و B.sanguinis ایجاد می شود.

هر دو قارچ عامل این بیماری در ماهیانی که دچار استرس های محیطی همچون ph پایین ، اکسیژن محلول کم و شکوفایی جلبکی زیاد بوده اند یافت شده است.

گونه های عامل بیماری برانکیومایکوزیس در درجه حرارت های ۱۳ تا ۳۵ درجه سانتی گراد رشد می کنند اما دمای بهینه برای رشد آنها ۲۵ تا ۳۲ درجه ی سانتی گراد است. از جمله مهمترین منابع مسبب این بیماری قارچی می توان به اسپورهای موجود در آب و باقیمانده های گیاهی کف استخر اشاره کرد. برانکیومیسس سانگینیس در عروق خونی آبشش و برانکیومیسس دمیگرانس در بافت آبشش جای می گیرند. به نظر می رسد که دلیل جای گیری قارچ اول در عروق خونی نیاز اکسیژن بالای آن و دلیل قرار گرفتن قارچ دوم در بافت نیاز آن به اکسیژن کمتر باشد.

برانکیومایکوزیس (برانکیومیسس سانگینیس) در آبشش ماهی کپور و مقطع بافتی آبشش مار ماهی

برانکیومایکوزیس (برانکیومیسس سانگینیس) در آبشش ماهی کپور و مقطع بافتی آبشش مار ماهی

علایم بیماری: قارچ های Branchiomyces sanguinis و B.demigrans بافت آبشش ماهی را آلوده می کنند. ممکن است که ماهی ها سست و بیحال و همچنین در حال بلعیدن هوا در سطح آب استخر و یا ایجاد حباب مشاهده گردند. در بیماری برانشیومایکوزیس ، بافت های بیمار و در حال مرگ آبشش به صورت مخطط و شیار دار همراه با نواحی کمرنگ دیده می شوند. جهت شناسایی بیماری بایستی آبشش ها در زیر میکروسکوپ توسط متخصصین تشخیص مورد معاینه قرار گیرند. هرگاه که بافت مرده و از بدن ماهی جدا می شود، اسپورهای قارچ در آب آزاد می شوند و موجب ابتلای ماهیان دیگر به این بیماری می شوند. اغلب این بیماری با تلفات زیاد همراه است.

 کنترل و مدیریت بیماری: برای کنترل این بیماری هیچ راهی بهتر از پیشگیری نیست. با اعمال مدیریت صحیح در مزارع پرورش ماهی شرایط برای رشد و گسترش قارچ ها نامناسب می شود.

در صورت مواجهه با این بیماری از نقل و انتقال ماهی ها به استخر های مختلف خودداری نمایید زیرا این کار موجب انتشار بیماری در استخرهای مختلف می شود. باید برای جلوگیری از آلودگی استخر هایی که هنوز به بیماری برانکیومایکوزیس یا فساد قارچی آبشش مبتلا نشده اند مراقبت به عمل آورد. جهت جلوگیری از تلفات ماهی ها می توان از فرمالین و یا سولفات مس استفاده کرد. همه کانال های آب ، مخازن و آکواریوم ها باید ضد عفونی و خشک شوند. استخر ها باید خشک شوند و با آهک خام (کلسیم اکساید) آهک پاشی شوند.

مطلب اختصاصی بهداشت آبزیان

محمد رسولی نژاد

کپی برداری از مطالب بهداشت آبزیان بدون درج لینک و نام بهداشت آبزیان و نویسنده ی مطلب غیر مجاز است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *